บทที่ 12

ในวันต่อๆ มา เชื้อไวรัสได้แพร่ระบาดในอัตราที่เร่งขึ้นจนแทบจะมองเห็นได้ด้วยตา

เอเลนไม่ได้กลับบ้านมาเป็นสัปดาห์เต็มแล้ว มีเพียงเตียงพับที่กางไว้มุมหนึ่งของห้องแล็บ ที่ซึ่งเธอจะทิ้งตัวลงนอนสักสามชั่วโมงเมื่อร่างกายอ่อนล้าจนเกินจะฝืน

บ่อยครั้งที่เธออยู่ได้ทั้งวันโดยไม่มีน้ำหรืออาหาร ประทังชีวิตด้วยเอน...

เข้าสู่ระบบและอ่านต่อ